Als je moeder borstkanker heeft, heb je waarschijnlijk veel vragen over wat er met haar zal gebeuren. Je maakt je misschien zorgen of je voelt je verdrietig en zelfs boos over de ziekte van je mama. We geven in dit artikel graag enkele tips en belangrijke informatie over wat de diagnose precies betekent, hoe dit een invloed kan hebben op jou en hoe jij je mama kan helpen.

 

Wanneer je mama borstkanker heeft

 

Eerst en vooral is het belangrijk om te weten: het is niet jouw fout dat je mama kanker heeft. Niets wat jij hebt gedaan of gezegd heeft dit kunnen verzoorzaken. Eigenlijk weet niemand precies waarom je mama kanker heeft gekregen. Bovendien is kanker niet besmettelijk: je mama heeft het van niemand gekregen en ze kan het ook aan niemand doorgeven.

 

Borstkanker betekent ook niet dat je mama zal sterven. Er zijn veel behandelingen voor de ziekte en om ervoor te zorgen dat je mama zich beter zal voelen. Veel vrouwen leven een lang leven nadat ze zijn behandeld voor borstkanker.

 

Er zijn verschillende manieren om borstkanker te behandelen. Je mama zal waarschijnlijk voor sommige van haar behandelingen naar het ziekenhuis moeten. Als je meer wilt weten over welke behandelingen je mama krijgt, aarzel dan niet om het te vragen. Je kunt ook vragen om met haar mee naar het ziekenhuis te gaan en met de mensen te praten die voor haar zorgen.

 

Door de borstkankerbehandelingen kan mama zich moe en ziek voelen. Ze is misschien niet in staat om alle dingen te doen die ze gewoonlijk doet. Dat betekent niet dat de behandelingen niet werken. Het betekent ook niet dat mama niet meer voor je kan zorgen. Het betekent wel dat mama veel moet rusten en dat ze misschien iets meer hulp van jou nodig heeft dan vroeger.

 

Door de behandeling kan je mama er anders gaan uitzien. Ze kan haar haar verliezen of er erg mager en bleek uitzien. Dit betekent niet dat de behandelingen niet werken of dat de kanker erger wordt. Als de behandelingen voorbij zijn, groeit het haar van mama terug en ziet ze er weer gezond uit.

 

Mama kan verdrietig zijn over haar ziekte en soms zal ze zelfs huilen. Je kunt haar helpen door gewoon bij haar te zijn en te praten over waarom ze verdrietig is.

 

Hoe kan jij je mama helpen tijdens en na een borstkankeroperatie?

 

Als je mama net een borstkankeroperatie heeft ondergaan, ben je waarschijnlijk heel blij dat ze terug thuis is! Maar ze is misschien niet meteen terug de mama die je kent. Ze kan zich moe of verdrietig voelen en heeft misschien minder energie dan vroeger. Wat kan jij doen om je mama zich beter te laten voelen?

 

Geef haar een zachte knuffel en vertel haar hoeveel je van haar houdt. Als ze in bed ligt, kun je naast haar zitten en haar hand vasthouden. Je hoeft zelfs niets te zeggen. Voor mama is het genoeg dat je er bent.

 

Als ze moe is, kan je een rustig momentje met haar doorbrengen, bijvoorbeeld samen tv kijken, lezen of rusten. Jouw gezelschap kan een groot verschil maken en zal haar een goed gevoel geven.

 

Vertel mama over je schooldag of over de leuke dingen die je met vrienden hebt gedaan. Ze voelt zich waarschijnlijk verdrietig als ze deze activiteiten moet missen en ze zal zich beter voelen als je haar op de hoogte houdt van wat je allemaal doet.

 

Als ze niet te moe is, kan je samen met haar iets actiever doen. Je kunt een boek meenemen om te lezen of een kleurboek om in te tekenen. Een ander idee is om wat oude familiefotoalbums samen te bekijken. Je mama wil deel uitmaken van je leven, en samen leuke dingen doen is een goede manier om haar erbij te betrekken.

 

Laat haar weten dat je wilt helpen en vraag haar of ze iets nodig heeft. Op dagen dat ze zich slecht voelt, heeft ze misschien meer hulp nodig bij huishoudelijke taken. Zelfs een drankje meenemen of ervoor zorgen dat je slaapkamer schoon is, kan al een grote hulp zijn.

 

Maak haar iets speciaals. Een kaart, een foto of een knutselproject laat haar zien hoeveel je om haar geeft. Ze kan je speciale cadeautje bij haar bed bewaren om haar op te vrolijken als ze zich verdrietig voelt.

 

Hoe beantwoord je de vragen van je vriendjes?

 

Als je moeder borstkanker heeft, zullen je vrienden dit waarschijnlijk willen weten. Ze kunnen je vragen stellen waarvan jij vindt dat ze gênant zijn of vragen die je niet wilt beantwoorden. Jij beslist of je erover wilt praten of niet. Maar vergeet niet dat je goede vrienden je waarschijnlijk willen helpen en dat je je misschien beter voelt als je met ze praat.

 

Hier zijn enkele vragen die je vrienden kunnen stellen en enkele antwoorden die je kunt geven:

 

Vraag: Wat is er aan de hand met je mama?

Antwoord: Mijn mama heeft een ziekte die borstkanker wordt genoemd. Ze krijgt er een behandeling voor en door sommige behandelingen voelt ze zich niet zo goed.

 

Vraag: Ben jij ook ziek?

Antwoord: Nee, ik ben niet ziek en niemand anders in mijn familie, behalve mama, is ziek. Kanker is niet besmettelijk. Het is niet zoals een verkoudheid of griep. Ze heeft het van niemand gekregen en ik kan het niet van haar krijgen. Jij zult het ook niet van haar krijgen, zelfs niet als je bij mij thuis komt.

 

Vraag: Mogen wij op bezoek komen?

Antwoord: Soms zal mama zich niet goed voelen en dan moeten we stil zijn. Dus dan is het geen goed idee om vriendjes op bezoek te hebben. Maar ze wil wel dat ik met jullie blijf spelen en ze weet dat het me helpt om bij jullie te zijn. Dus we kunnen thuis spelen of samen leuke dingen doen, zoals we altijd deden.

 

Vraag: Zal je mama doodgaan?

Antwoord: Borstkanker betekent niet dat ze zal doodgaan. Mama krijgt behandelingen die de kanker waarschijnlijk zullen wegnemen, zodat ze beter kan worden en een lang leven kan hebben.

 

Praten met je kinderen en familie

 

Hoe je aan familie en vrienden vertelt dat je kanker hebt, zal afhangen van je relatie met hen voordat je de diagnose kreeg. Sommige vrouwen hebben hechte families die hen bij elke stap van hun behandeling steunen. Anderen hebben gespannen relaties en kiezen ervoor de informatie enkel te delen met bepaalde mensen. Hoe je met familie omgaat en wat je hen wel of niet vertelt, beslis je volledig zelf.

 

Het nieuws vertellen aan je kinderen is voor veel vrouwen het moeilijkste. De meeste kinderen zijn nieuwsgierig en niet bang om vragen te stellen die de meeste volwassenen niet zouden durven stellen. Dit is positief, want het betekent dat kinderen de complexe situatie om hen heen opmerken en proberen te begrijpen. Als je je haar bent kwijtgeraakt of je slecht voelt, zullen je kinderen het zien en je vragen waarom. Als je er anders uitziet dan andere volwassenen die zij kennen, zullen zij daar ook vragen over hebben.

 

Het kan je helpen of geruststellen om te weten hoe kinderen het idee van kanker verwerken en begrijpen, vooral wanneer een van hun ouders kanker heeft, en hoe ze omgaan met deze informatie. Het vermogen van een kind om de ziekte en behandeling te begrijpen, hangt vaak af van de leeftijd.

 

Jonge kinderen, ongeveer van 4 tot 7 jaar, begrijpen alleen concrete begrippen – dat wil zeggen, dingen die ze zien, aanraken, horen of zelf hebben ervaren. Dus hun vragen kunnen bijvoorbeeld zijn: “Waar dient dat voor?” (wijzend naar je infuus) of “Doet dat pijn?” Kinderen van deze leeftijd uiten hun gevoelens concreet, vaak door actie te ondernemen. Een 5-jarige bracht haar moeder bijvoorbeeld een verband toen ze huilde na een chemotherapiebehandeling. Anderzijds, het is niet omdat kinderen niet expliciet zeggen dat ze van streek zijn, dat ze niet doorhebben dat er iets aan de hand is. Vaak wordt hun angst fysiek uitgedrukt, zoals verlies van eetlust, bedplassen, slaapproblemen of nachtmerries en agressief zijn naar andere kinderen toe. Als dit gedrag langer dan twee weken aanhoudt, kan een consult met een kinderpsycholoog inzichten bieden.

 

Schoolgaande kinderen, van 6 tot 12 jaar, kunnen situaties en ervaringen begrijpen die ze zelf nog niet hebben meegemaakt. Ze begrijpen ook beter de betekenis van bepaalde gebeurtenissen. Als mama bijvoorbeeld vaak naar het ziekenhuis gaat, kan dit betekenen dat ze ziek is. Kinderen zijn op deze leeftijd ook sociaal bewuster en kunnen twijfelen om hun zorgen te uiten, uit angst om de ouder van streek te maken. Het is goed om hen regelmatig (eventueel wekelijks) te vragen of ze vragen of zorgen hebben. Dit laat zien dat praten over bezorgdheden oké is. De angsten van kinderen van deze leeftijdsgroep kunnen zich op dezelfde manier tonen als de jongere kinderen, maar de meest voorkomende verandering om op te letten is een slechtere schoolprestatie.

 

Er bestaat een universele regel wanneer je met kinderen praat over serieuze onderwerpen – beantwoord alleen de vraag die ze stellen. Ga er dus niet vanuit dat ze méér vragen dan wat ze net hebben gezegd, of meer informatie nodig hebben. Op deze manier help je kinderen de informatie te begrijpen die je ze beetje bij beetje geeft. Dit is voor eender welk kind het makkelijkst.

 

Adolescente dochters en zonen kunnen heel complex reageren op de ziekte van hun moeder. Adolescentie is een tijd waarin ze onafhankelijk willen worden, maar uit bezorgdheid voor de ouder willen ze tegelijk dichter bij het gezin zijn. Hoewel ze tijd willen doorbrengen met hun vrienden, voelen ze zich verplicht om thuis te zijn. Ze kunnen bang zijn om de ouder te verliezen. Anderzijds begrijpen adolescenten de betekenis van verlies en zijn ze in staat erover te praten.

 

Volwassen kinderen kunnen verschillende soorten zorgen hebben, die zeker niet minder belangrijk of minder emotioneel zijn. Veel volwassen kinderen zijn zeer ondersteunend en liefdevol wanneer een ouder kanker heeft. Voor volwassen dochters kan het omgaan met de diagnose van hun moeder bijzonder moeilijk zijn, wanneer ze zich bijvoorbeeld zorgen beginnen maken over hun eigen risico op borstkanker. Het beste wat je kunt doen, is eerlijk zijn, je eigen gevoelens delen en hen helpen om samen met jou meer te leren over borstkanker.

 

Vriendschappen en borstkanker

 

De diagnose borstkanker kan ook een impact hebben op je vriendschappen. Hoe gaan je vrienden om met je diagnose en kan dit de vriendschapsband beïnvloeden? Lees er meer over in dit artikel over vriendschap tijdens borstkanker.